همایش به پایان رسیده است.

درباره شخصیت شیخ

نیمه قرن سیزدهم هجری قمری در بجنورد متولد شد. اجداد او از بحرین به ایران مهاجرت کرده بودند. در حدور ۲۱ سالگی برای ادامه تحصیلات حوزوی عازم نجف شد. چهار سال (13۶۶_۱۳۶۲) قمری شاگرد آیت الله شیخ محمدحسن نجفی (صاحب کتاب ارزشمند جواهر) بود. سپس به مدت چهارده سال تا ۱۲۸۰ قمری در محضر آیت الله شیخ مرتضی انصاری تحصیل نمود. در مقطعی سید جمال الدین اسد آبادی نیز از شاگردان ایت الله شیخ مرتضی بود. شاید همین امر سبب آشنایی سیدجمال با آیت الله بجنوردی و بعدها یاد نمودن از شیخ در نامه معروف سید به علمای ایران در کنار بزرگانی چون آیت الله میرزا حسن شیرازی و شیخ هادی نجم آبادی شده باشد.

پس از کسب مرتبه اجتهاد به زادگاهش بجنورد بازگشت و تا سال ۱۲۸۵ در آنجا اقامت کرد. سپس به دلیل اختلاف با خان حاکم بجنورد یار محمد خان سهام الدوله به مشهد مهاجرت کرد و در آنجا اقامت نمود و فعالیت های  بسیار مهمی را انجام داد.

بسیاری از بزرگان علم رجال در قرن ۱۳ و ۱۴ قمری به جایگاه علمی و معنوی این شخصیت بزرگ اشاره کرده اند. بخشی از اقدامات موثر آن عالم بزرگ شیعی عبارتند از احیاء تمام و کمال شعائر حسینی در مشهد مقدس و حسینیه شیخ، برخورد با فرقه ضاله بهائیت، مشارکت در بهبود وضعیت بهداشت و درمان مردم زادگاهش با درخواست مهاجرت خانواده حکیم شفاهی به بجنورد، احیاء موقوفات و نجات آن از نفوذ حاکم ظالم وقت خراسان فتحعلی خان (صاحب دیوان)، رهبری قیام ضد استبدادی و ضد استعماری رژی (امتیاز توتون و تنباکو) در خراسان و نجات بخشی از هزاره های شیعه مظلوم افغانستان در جریان قتل عام آنان توسط عبد الرحمن خان حاکم ظالم افغانستان (1901-1880م). او شاگردان بزرگی نیز تربیت کرد مانند: علامه محدث آیه الله شیخ علی اکبر نهاوندی، شیخ مولی ابراهیم بن علی اصغر سبزواری نقابشکی، سید میرزا ابراهیم علوی سبزواری معروف به شریعتمدار، شیخ  علی نقی تربتی، شیخ محمد علی کاخکی و…

 

مجموعه عریضه های بر جای مانده با مهر تایید شیخ محمدتقی بجنوردی